Page 85 - tmp

kratten lading die zij hebben gereist met. Ruimte van de lading werd verdeeld in twee rijen van
cellen, en minstens vier mensen reisten per cel. De eerste klasse hield gewoonlijk niet meer
dan 100 mensen, maar steerage hield vaak meer dan 2.000. Als steerage niet volledig was,
probeerde het bedrijf om de ruimten met lading te vullen. Voor de meeste schepen, moesten

de steeragepassagiers hun eigen voedsel, typisch korrel en aardappels brengen. Het gebied
werd gesloten veel van de tijd, zodat hadden de mensen geen zonlicht of verse lucht. Als zij uit
op het lagere dek werden toegestaan, zij worden overbevolkt, vaak schouder aan schouder. De
ziekten, de strijden, de misdaad, en de sterfgevallen waren niet ongebruikelijk in steerage.

Reverend J.W. Poot was blijkbaar niet goed geïnformeerd over stoomschipreis en had voor
kaartjes onder eerste klasse, waarschijnlijk tweede of cabineklasse geschikt. De ingezetenen
van Oude Leije kenden ongetwijfeld mensen die brievenhuis waren geëmigreerd en verzonden.
De congregatie werd met afschuw vervuld en ophief een inzameling om te verzekeren dat hun

kostbare dominee in eerste klasse zou reizen.

Poots voer waarschijnlijk op een stoomschip van de Lijn van Holland Amerika, Schiedam of
Rotterdam. Het schip had geen koeling, zodat werd het vee gedragen aan boord om vers
voedsel te verstrekken. Het ijs werd gedragen in de lagere greep van het schip, maar dit hield
geen voedsel vers lang genoeg om de lengte van de reis te duren. De stoomschepen bezaten
nog masten voor zeilen, maar de Lijn van Holland had Amerika verkozen om zeilen niet meer
te dragen. Dit werd beschouwd als een gewaagd besluit voor transatlantische reis.

De volledige reis vergde 16 dagen. Zij ervoeren stormachtig weer negen dagen. Moeder
Fredrika van Willem was seasick voor de volledige reis. Willem, echter, was niet gehinderd en
miste nooit een maaltijd. Zij voeren eerste klasse, en behandeld als gasten van de kapitein van
het schip, en werden dineerden bij de lijst van de kapitein elke nacht. Dit maakte enkele
andere eerste klassenpassagiers verstoord, vonden zij Poot de tijd van de kapitein
monopoliseerde. De kapitein vond vermoedelijk enkele andere passagiers lomp of minder
interessant om met dan een gearticuleerde minister te dineren.

Toen het schip New York bereikte, zou het naast Lang Eiland begrenst hebben tot het
"Versmalt" tussen Eiland Brooklyn (het westelijke uiteinde van Lang Eiland) en Staten op de
linkerzijde bereikte. Na het overgaan door versmalt, zou het Standbeeld van Vrijheid 3 of 4
mijlen, en het schip kunnen vooruit worden gezien dat van Eiland Staten voor quarantaine
wordt verankerd. Ambtenaren van de gezondheid scheepten toen voor een snelle blik in bij de
passagiers om overdraagbare ziekten te controleren en het logboek van het schip voor
sterfgevallen overzees te bekijken. Vrijgegeven van quarantaine, ging het schip een weinig
naar het Standbeeld van Vrijheid verder en verankerde opnieuw.

Willem herinnerde zich levendig varend door het onlangs opgerichte Standbeeld van Vrijheid
dat op het Eiland van Bedloe wordt gevestigd. Hij vond het zowel verblindend en

DE REIS VAN DE TREIN IN 1880S

file:///C|/temp/09_coming.htm[11-4-2012 9:06:18]