Page 82 - tmp

Met zo veel opschudding in zijn persoonlijk en openbaar leven, is het gemakkelijker om te
begrijpen waarom jan Poot een aanbieding aan minister aan een Nederlandse kerk in Amerika
goedkeurde. Het deed ook op zijn rusteloze aard een beroep en wanderlust. Hij reiste vaak
terwijl een minister in Nederland en nooit zeer lang geregeld in één plaats voor toen in
Amerika.

jan Poot gaf het grootste deel van zijn sociale positie in het leven op om de familie en de
bedienden naar Amerika in 1887 te verplaatsen, toen Willem negen jaar oud was. Hun
bestemming was Kalamazoo, Michigan.

Het maken van de beweging was een belangrijke onderneming. Veronderstel sorterend door
een huishoogtepunt van bezit voor zeven kinderen en twee ouders. Denk aan alle te
contacteren mensen - verwanten, kerkfunctionarissen, parishioners, en bedienden. Er zou
talrijke kratten en boomstammen van in te pakken bezittingen zijn, en te verkopen anderen. Zij
moesten bepalen welke bedienden aan komst zouden begaan. jan Poot machtigde ook een
tweede uitgave van zijn boek "Romeinen Negen" met de uitgever in Leeuwarden.

Één droevig afscheid was aan hun betrouwbare spaniel hond. Één avond, werd de hond

genomen ongeveer vijf mijlen weg in een gesloten vervoer. Nochtans, was hij terug op hun
drempel door 5 uur de volgende ochtend. Willem wist welke niet definitieve regelingen voor de
hond werden gemaakt, maar slechts dat hij erachter werd verlaten.

De kinderen verheugden zich op het grote avontuur met zowel anticiperen als vrees. Één van
de meisjes vertelde de kinderen hoe zij in een houten huis in Amerika zouden leven. Dit klonk
flimsy aan kinderen die slechts huizen gezien hadden die van baksteen worden gebouwd. De
meest angstaanjagende informatie was daar was Indiërs in Amerika. Gelukkig zouden de
Indiërs een lange afstand vanaf hun nieuw huis zijn.

De potentiële emigranten in Nederland hoorden vele verhalen over Amerika. De
stoomschipbedrijven schilderden een idyllisch beeld van de Nieuwe Wereld om zaken te
bevorderen. De recente immigranten in Amerika schreven vaak brieven die overdreven
optimistisch waren en de moeilijkheden weglieten. Dit voorbeeld is van Reverend Zegen Bolks
van Michigan:

"Niemand bewonderde het geboorteland; nr, vinden wij wij geen problemen (...) en iets
hebben wat zelfs nog meer zegt: wij hebben totale godsdienstige vrijheid (...) De slechtste
mensen hebben hier het beter leven dan de rijkste mensen in Nederland. U werkt voor zich en
u aren't hier een slaaf van somebody."

KOMST AAN AMERIKA

file:///C|/temp/09_coming.htm[11-4-2012 9:06:18]